Museo: Pantheon

Καλώς ήρθατε στο Πάνθεον

Καλώς ήρθατε στο Πάνθεον, έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό χώρο με σχεδόν 2000 χρόνια ιστορίας. Βρίσκεστε μπροστά σε ένα από τα πιο διάσημα κτίρια της αρχαίας Ρώμης, κατασκευασμένο με τέτοια ευφυΐα που ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει τους πάντες. Το όνομά του, "Πάνθεον", προέρχεται από τα ελληνικά και σημαίνει "ναός όλων των θεών", καθώς αρχικά ήταν αφιερωμένο σε όλες τις θεότητες της αρχαίας Ρώμης. Φανταστείτε έναν χώρο όπου μπορούσε κανείς να δει όλα τα αγάλματα των σημαντικότερων ρωμαϊκών θεοτήτων: του Άρη, της Αφροδίτης, του Δία και άλλων. Το Πάνθεον χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Αδριανό μεταξύ του 118 και του 125 μ.Χ., αν και πριν από εκείνον υπήρχε ήδη ένας άλλος ναός, κατασκευασμένος από τον Μάρκο Αγρίππα. Το όνομά του είναι ακόμα γραμμένο στην ανώτερη πλευρά του οικοδομήματος! Με το πέρασμα του χρόνου, ο ναός αυτός άλλαξε λειτουργία: το 609, ο αυτοκράτορας Φωκάς δώρισε το κτίριο στον Πάπα Βονιφάτιο Δ', ο οποίος το μετέτρεψε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στη Μαρία και στους μάρτυρες. Τα αγάλματα των θεών αφαιρέθηκαν, και στη θέση τους τοποθετήθηκαν βωμοί και λείψανα. Η μετατροπή αυτή σε χριστιανική εκκλησία συνετέλεσε στη διατήρησή του σχεδόν αμετάβλητο μέχρι και σήμερα. Η ιδιαιτερότητα αυτού του κτιρίου είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος τρούλος του με μια τρύπα στο κέντρο – ο λεγόμενος οφθαλμός – που επιτρέπει στο φως να εισέρχεται, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πραγματικά εντυπωσιακή. Χάρη σε αυτό το άνοιγμα, όποιος έμπαινε στο Πάνθεον αισθανόταν ότι βρισκόταν σε έναν ιερό χώρο που ένωνε τον επίγειο κόσμο με εκείνον των θεών.

Πλατεία της Ροτόντας

Βρισκόμαστε στην Piazza della Rotonda, ακριβώς μπροστά από το Πάνθεον. Κοίτα πόσο όμορφος είναι αυτός ο χώρος! Ονομάστηκε έτσι επειδή ο ναός έχει στρογγυλή μορφή και από εδώ μπορείτε να δείτε άριστα την πρόσοψή του με τις μεγάλες κολόνες. Παλιά, η πλατεία ήταν η καρδιά της καθημερινής ζωής. Αυτή η περιοχή ήταν πολύ πιο στενή και γεμάτη με σπίτια κολλημένα πάνω στο ναό. Στη συνέχεια, τον 15ο αιώνα, ένας Πάπας αποφάσισε να ανοίξει τον χώρο, έτσι ώστε το Πάνθεον να μπορεί να θαυμάζεται καλύτερα, ακριβώς όπως το βλέπετε τώρα. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένα πολύ αρχαίο συντριβάνι, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Τζάκομο Ντέλα Πόρτα το 1575 και στη συνέχεια τροποποιήθηκε από τον Λουίτζι Αμίτσι. Λίγο πιο πάνω από το συντριβάνι μπορείτε να θαυμάσετε έναν οβελίσκο. Γνωρίζετε τι είναι οι οβελίσκοι; Είναι πολύ ψηλά μνημεία αιγυπτιακής καταγωγής και συχνά δημιουργούνταν για να τιμήσουν τον θεό του Ήλιου! Αυτός ο οβελίσκος ονομάζεται Οβελίσκος Μακουτέο και μεταφέρθηκε εδώ πολύ αργότερα από την κατασκευή του Πάνθεον, το 1711. Η μαρμάρινη λεκάνη είναι εμπλουτισμένη με τέσσερα σκαλισμένα δελφίνια που υποστηρίζουν την κεντρική δομή και μετά από διάφορες αναστηλώσεις, η πιο πρόσφατη το 2017, το συντριβάνι επέστρεψε στην αρχική του λαμπρότητα. Είστε έτοιμοι να μπείτε στον πιο συναρπαστικό ναό της αρχαίας Ρώμης; Πλησιάστε στην είσοδο και ετοιμαστείτε να ανακαλύψετε το Πάνθεον, τον ναό όλων των θεών!

Ο πρόναος: η μεγαλοπρεπής στοά του Πάνθεον

Καλωσορίσατε στο μεγαλοπρεπές πρόναο του Πάνθεον! Ας σταθούμε μπροστά στην είσοδο αυτού του μεγάλου ναού: ονομάζεται πρόναος και μοιάζει με έναν τεράστιο πρόναο. Έχει πλάτος πάνω από 30 μέτρα και βάθος 15 μέτρα. Δέκα έξι πανύψηλοι κίονες το στηρίζουν, διατεταγμένοι σε τρεις σειρές. Κάθε κίονας είναι κατασκευασμένος από γρανίτη, μια πέτρα εξαιρετικά σκληρή και πολύ βαριά. Ξέρετε πόσο ζυγίζει ο καθένας; Περίπου 60 τόνους! Οι πρώτοι οκτώ σχηματίζουν την κύρια όψη, ενώ οι υπόλοιποι είναι τοποθετημένοι στα πλάγια. Κάθε κίονας έχει ύψος σχεδόν 12 μέτρα και έχουν ένα πολύ σημαντικό έργο: να στηρίζουν την οροφή του πρόναου και να δίνουν στο Πάνθεον μια επιβλητική και μεγαλόπρεπη εμφάνιση. Τώρα κοιτάξτε ψηλά: ακριβώς πάνω από τους κίονες βρίσκεται ένα μεγάλο τρίγωνο από πέτρα που ονομάζεται τύμπανο. Κάποτε μπορούσε κανείς να θαυμάσει στην κορυφή του τυμπάνου έναν χάλκινο αετό, σύμβολο του θεού Δία. Κατεβαίνοντας αργά το βλέμμα σας μπορείτε να διαβάσετε την αρχαία επιγραφή που μνημονεύει τον Μάρκο Αγρίππα, τον πρώτο που έχτισε εδώ έναν ναό, πριν από περισσότερα από δυο χιλιάδες χρόνια!

Ο θόλος του Πάνθεον

Σήκωσε το βλέμμα σου, μικρέ εξερευνητή! Ο θόλος του Πάνθεον είναι ένας από τους μεγαλύτερους και παλαιότερους που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Έχει διάμετρο πάνω από 43 μέτρα, σαν να μπορούσε μια γιγαντιαία σφαίρα να χωρέσει τέλεια μέσα σε αυτόν τον χώρο. Πώς κατάφεραν οι Ρωμαίοι να τον κατασκευάσουν; Χρησιμοποίησαν μια ιδιοφυή και πολύ εξελιγμένη τεχνική. Όσο ανεβαίνουμε, τα υλικά γίνονται πιο ελαφριά. Στο κάτω μέρος χρησιμοποίησαν πέτρα βαριά, ενώ στο επάνω μέρος χρησιμοποιήθηκε ελαφρόπετρα, ένας ηφαιστειακός ελαφρύς βράχος σαν σφουγγάρι. Δες τα φατνώματα: αυτά τα τετράγωνα σχήματα στον θόλο δεν είναι μόνο διακοσμητικά, αλλά εξυπηρετούν στο να κάνουν τη δομή πιο ελαφριά και σταθερή. Στο κέντρο του θόλου μπορείς να παρατηρήσεις το οφθαλμό, ένα κυκλικό άνοιγμα με διάμετρο 9 μέτρα, που αφήνει το φως (και επίσης τη βροχή!) να εισέρχεται. Ναι, κατάλαβες σωστά: ο οφθαλμός είναι πάντα ανοιχτός! Αλλά μην ανησυχείς: στο πάτωμα υπάρχει ένα σύστημα αποστράγγισης που συλλέγει το βρόχινο νερό και αποτρέπει τις πλημμύρες. Εν τω μεταξύ, το φως που εισέρχεται από ψηλά κινείται κατά τη διάρκεια της ημέρας, φωτίζοντας διαφορετικά μέρη του ναού, σαν ένα τεράστιο φυσικό ηλιακό ρολόι.

Η αψίδα και το ιερό βωμό του Πάνθεον

Βρισκόμαστε τώρα μπροστά στην αψίδα του Πάνθεον, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία για την κατανόηση της μετατροπής του Πάνθεον σε χριστιανική εκκλησία. Πρόκειται για έναν κυρτό τοίχο ακριβώς πίσω από το ιερό. Όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός κατασκεύασε το Πάνθεον, αυτό το μέρος δεν υπήρχε. Προστέθηκε αργότερα, τον 7ο αιώνα, όταν ο ναός έγινε χριστιανική εκκλησία. Τοποθετημένη στην πλευρά αντίθετα από την είσοδο, η αψίδα αντικατέστησε συμβολικά το άγαλμα του αυτοκράτορα που πιθανότατα κάποτε κατείχε αυτήν τη θέση. Το ημικυκλικό της σχήμα παραπέμπει στη θολωτή ουρανό και οδηγεί το βλέμμα των πιστών προς το ιερό, το πνευματικό κέντρο της χριστιανικής λειτουργίας. Η διακόσμηση είναι επίσης πολύ όμορφη: αυτή που βλέπουμε σήμερα προστέθηκε τον 18ο αιώνα, όταν ο Πάπας Κλήμης XI θέλησε να την κάνει ακόμα πιο πολύτιμη. Η κεντρική ιερά τράπεζα είναι το πνευματικό κέντρο αυτού του ιερού τόπου για πάνω από 1400 χρόνια. Η θέση της δεν είναι τυχαία, αλλά είναι σχεδιασμένη να βρίσκεται ακριβώς μεταξύ της εισόδου και της μεγάλης οπής στον θόλο, το οκούλος. Είναι σαν να συνδέει τη γη με τον ουρανό, τη γήινη διάσταση με τη θεϊκή. Επίσης, η πλούσια διακοσμημένη ιερά τράπεζα λάμπει με τους χρωματιστούς μαρμάρους της. Για αιώνες, αυτός ο χώρος φιλοξενεί μεγαλοπρεπείς τελετές: στέψεις, γάμους, κρατικές κηδείες. Και ακόμα και σήμερα, κάθε Κυριακή, τελείται η λειτουργία.

Ο τάφος του Ραφαήλ Σάντιο

Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν πολύ σημαντικό τάφο: αυτόν του Ραφαήλ Σάντσιο, ενός από τους πιο διάσημους ζωγράφους της Αναγέννησης. Πέθανε το 1520, όταν ήταν μόλις 37 ετών, αλλά είχε ήδη αφήσει στον κόσμο υπέροχα έργα. Όταν πέθανε, πάρα πολλοί άνθρωποι ήσαν θλιμμένοι, ακόμα και ο Πάπας. Ο Ραφαήλ είχε εκφράσει την επιθυμία να ταφεί εδώ, σε αυτόν τον ιερό τόπο, και η επιθυμία του έγινε σεβαστή, καθώς θεωρείτο σημαντική προσωπικότητα της Αναγεννησιακής Ιταλίας. Στην επιγραφή του υπάρχει μια φράση γραμμένη από τον Πιέτρο Μπέμπο, που λέει: «Εδώ κείται ο Ραφαήλ, από τον οποίο η Φύση φοβόταν μη ξεπεραστεί, και όταν πέθανε, φοβήθηκε να πεθάνει μαζί του». Πάνω από τον τάφο του υπάρχει μια προτομή από πέτρα, δηλαδή ένα άγαλμα του προσώπου του. Δίπλα του αναπαύεται και η αρραβωνιαστικιά του, η Μαρία Μπιμπιένα, και πιθανόν μερικοί από τους πιο έμπιστους μαθητές του.

Ο τάφος του Βιτόριο Εμανουέλε Β'

Τώρα βλέπουμε έναν άλλο πολύ σημαντικό τάφο. Εδώ αναπαύεται ο Βιτόριο Εμανουέλε Β', ο πρώτος βασιλιάς της ενωμένης Ιταλίας. Όταν πέθανε το 1878, αποφασίστηκε να ταφεί ακριβώς εδώ, στην καρδιά της Ρώμης. Στον τάφο του είναι γραμμένο: ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, γιατί ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της διαδικασίας που ένωσε όλα τα μικρά ιταλικά κράτη σε ένα ενιαίο έθνος. Αν και ο τάφος είναι απλός, μέσα σε αυτόν τον τεράστιο ναό, η παρουσία του είναι πολύ αισθητή. Εδώ, η αρχαία Ρώμη συνδέεται με τη σύγχρονη ιστορία της Ιταλίας. Και μάλιστα, δεν είναι ο μόνος βασιλιάς που έχει ταφεί εδώ: και άλλα μέλη της οικογένειάς του αναπαύονται σε αυτό το ιδιαίτερο μέρος.

Ο τάφος του Ουμβέρτου Α'

Κοντά στον πατέρα του, Βιττόριο Εμανουέλε Β', βρίσκεται επίσης ο τάφος του Ουμπέρτου Α', του δεύτερου βασιλιά της Ιταλίας. Κυβέρνησε κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου, γεμάτης αλλαγές. Κάποιοι τον αποκαλούσαν "ο Καλοκάγαθος", αλλά δεν συμφωνούσαν όλοι, καθώς η βασιλεία του σημαδεύτηκε επίσης από διαμαρτυρίες και περίπλοκες στιγμές. Πέθανε το 1900 με τραγικό τρόπο, στη Μόντσα, και θάφτηκε εδώ για να συνεχίσει την παράδοση της βασιλικής οικογένειας. Ο τάφος του είναι κομψός αλλά απλός, διακοσμημένος με σύμβολα της μοναρχίας.