Museo: Basilica di San Pietro

معرفی

معرفی

به باسیلکا سن پیِترو خوش آمدید، قلب تپندهٔ مسیحیت و یکی از شگفت‌انگیزترین مکان‌های جهان! این کلیسای عظیم فقط یک ساختمان نیست، بلکه کتابی از تاریخ و هنر است که امروز با هم ورق می‌زنیم. تصور کنید که در اینجا، زیر پاهایمان، سن پیِترو، اولین پاپ، آرمیده و به مدت قرون هنرمندان بزرگی همچون میکل‌آنژ و برنینی کار کردند تا این مکان را به این شکل ویژه تبدیل کنند. در طول جشن جوبیلی ۲۰۲۵، باسیلکا اهمیت بیشتری پیدا می‌کند: این یک لحظه است که میلیون‌ها زائر از سراسر جهان برای عبور از دروازهٔ مقدس و دریافت بخشش کامل می‌آیند. امروز به کشف گنجینه‌های پنهان این مکان شگفت‌انگیز خواهیم پرداخت، آماده برای تجربهٔ ماجراجویی‌ای در میان هنر، تاریخ و ایمان.

میدان سن پیتر

سفر ما از اینجا، در میدان سن پیترو آغاز می‌شود، مکانی به قدری بزرگ که به نظر بی‌پایان می‌رسد. اما از اندازه‌ها فریب نخورید! این میدان توسط نابغه دیگری، جان لورنزو برنینی، قرن‌ها پس از آنکه من اثر خود را در رم گذاشتم، طراحی شده است. او می‌خواست فضایی ایجاد کند که زائران را مانند آغوش مادری در بر گیرد. به ستون‌ها نگاه کنید: ۲۸۴ ستون در چهار ردیف قرار گرفته‌اند. به نظر زیاد می‌آیند، درست است؟ اما یک راز وجود دارد. اگر به فواره‌ها نزدیک شوید، آن دو شگفتی که آب تازه می‌پاشند، متوجه دیسک‌های مرمر سفید روی زمین خواهید شد. این‌ها نقاط جادویی هستند! یکی یکی روی آن‌ها بایستید و به ستون‌ها نگاه کنید. خواهید دید که به طور کامل هم‌تراز می‌شوند، گویی که یک ردیف واحد هستند. این یک توهم نوری است، یک حقه که برنینی برای شگفت‌زده کردن بازدیدکنندگان ایجاد کرده است. سعی کنید کمی به راست یا چپ حرکت کنید: ستون‌ها به نظر می‌رسد که حرکت می‌کنند، درست است؟ این مانند یک بازی، یک رقص سنگی است. و سپس، به ابلیسک در مرکز نگاه کنید: این یک قطعه از مصر باستان است که توسط امپراتوران به رم آورده شده است. این از خود کلیسا قدیمی‌تر است! یک توصیه: سعی کنید این میدان را پر از مردم، کالسکه‌ها، و اسب‌ها تصور کنید. زمانی، اینجا جشن‌ها، مراسم‌ها، حتی مسابقات گاوبازی برگزار می‌شد! و اکنون، آماده شوید تا وارد کلیسا شوید. به سمت ورودی قدم بردارید، اما توجه داشته باشید: باید به دنبال درب مقدس بگردید. با نگاه به نمای کلیسا، درب مقدس آخرین درب در سمت راست است. درست است، آخرین، نزدیک‌ترین به ستون‌های سمت راست میدان. دست یکدیگر را بگیرید و از درخواست کمک از نگهبانان نترسید، آن‌ها برای شما آنجا هستند.

دروازه مقدس

دروازه مقدس

اینجا جلوی دروازه مقدس هستیم. این دروازه مانند دیگر دروازه‌ها نیست، می‌بینید؟ خاص و مقدس است. به طور معمول، بسته و دیوارکشی شده باقی می‌ماند. اما هر ۲۵ سال یک بار و در مواقع فوق‌العاده مانند این جوبیلوی ۲۰۲۵، پاپ آن را با یک چکش نقره‌ای باز می‌کند. این لحظه‌ای باشکوه و هیجان‌انگیز است. عبور از این دروازه نمادی از تولد دوباره، بخشش و شروعی جدید است. مانند ورود به دنیایی جدید است، با پشت سر گذاشتن بارها و اشتباهات گذشته. فکر کنید به چند نفر از هر گوشه دنیا که برای انجام این عمل به اینجا آمده‌اند! پادشاهان، ملکه‌ها، قدیسان، مردم عادی... همه با آرزوی صلح و امید متحد شده‌اند. اما چه چیزی آن را به جز باز شدن در موارد نادر خاص می‌کند؟ دروازه مقدسی که اکنون می‌بینید در سال ۱۹۴۹ ساخته شده است. این هدیه‌ای از جامعه سوئیسی است، به عنوان تشکر برای نجات یافتن از جنگ جهانی دوم. از برنز ساخته شده و اگر از نزدیک نگاه کنید، می‌توانید صحنه‌های حکاکی شده‌ای را ببینید: داستان‌های کتاب مقدس، گناه و رستگاری را نشان می‌دهند. ویکو کنسورتی، هنرمندی که آن را ساخته، بر روی موضوع "انسان در گناه، با خدا در بخشش" کار کرده است. وزن آن را حس می‌کنید؟ این وزنی نمادین است، وزن تاریخ، ایمان و امید. و اکنون، با قلبی سبک و پر از شادی، با هم از این آستانه عبور می‌کنیم! به محض ورود، بلافاصله به سمت راست برگردید. آنجا، محافظت شده توسط شیشه، اثری وجود دارد که قلب شما را به تپش خواهد انداخت.

پیتا: قلبی از مرمر

پیتا: قلبی از مرمر

لحظه‌ای سکوت کنید... ما در مقابل یکی از گنجینه‌های ارزشمند کلیسا هستیم: پیتا اثر میکل‌آنژ. این هنرمند تنها 24 سال داشت وقتی که این شگفتی را از یک بلوک مرمر یکپارچه تراشید. نگاه کنید که چگونه مجسمه به نظر نرم و تقریباً زنده می‌آید! مجسمه، مریم را نشان می‌دهد که عیسی را پس از تصلیب در آغوش دارد. هرچند این لحظه‌ای مملو از اندوه بزرگ است، توجه کنید که چهرهٔ حضرت مریم ناامیدی را نشان نمی‌دهد، بلکه آرامشی موقر دارد. این مثل زمانی‌ست که مادری فرزندش را حتی در حالی که غمگین است دلداری می‌دهد: قدرت عشق از هر چیزی فراتر می‌رود. رازی دربارهٔ این تندیس وجود دارد: این تنها اثری است که میکل‌آنژ امضا کرده است! اگر با دقت به شال دور سینه مریم نگاه کنید، می‌توانید نام او را بخوانید. می‌دانید چرا آن را امضا کرد؟ زیرا روزی شنید که برخی بازدیدکنندگان می‌گویند که این اثر توسط یک پیکرتراش دیگر ساخته شده است و او بسیار عصبانی شد! بسیاری می‌پرسند چرا مریم این‌قدر جوان به نظر می‌آید، تقریباً مانند یک دختر جوان. میکل‌آنژ توضیح داد که پاکی و نیکوکاری همیشه جوان نگه می‌دارد. چه ایدهٔ زیبایی، درست است؟ حالا به سفر خود ادامه دهیم! در امتداد راهروی مرکزی که بزرگترین و باشکوه‌ترین است پیش می‌رویم. آرام حرکت کنید و نگاهتان را بالا ببرید: گنجینه‌های پنهانی در هر گوشه پنهان است.

بالداکینو: یک تخت طلایی

بالداکینو: یک تخت طلایی

چشمانتان را بالا ببرید، بالا، بالا، به سمت مرکز کلیسا! آن ساختار باشکوه و طلایی را می‌بینید که به نظر می‌رسد آسمان را لمس می‌کند؟ این بالداکین سن پیترو است، یک اثر فوق‌العاده از برنینی. مانند یک تخت بزرگ، یک بالداکین عروسی، ادای احترامی به عظمت خدا و کلیسا است. ارتفاع آن تقریباً ۳۰ متر است، مانند یک ساختمان ده طبقه! و تصور کنید که با استفاده از برنز گرفته شده از پانتئون ساخته شده است، یک ساختمان شگفت‌انگیز دیگر در رم، یک معبد بت‌پرستی که به کلیسا تبدیل شده است. برنینی آن برنز باستانی را ذوب کرد و آن را به این ستون‌های پیچیده تبدیل کرد، که با برگ‌های غار، زنبورها (نماد خانواده باربرینی که پاپ آن زمان به آن تعلق داشت) و پوتی‌های بازیگوش تزئین شده‌اند. زیر بالداکین، محراب پاپی قرار دارد، مکانی مقدس که تنها پاپ می‌تواند در آن مراسم مذهبی برگزار کند. و زیر محراب، حتی پایین‌تر، مقبره سن پیترو، اولین پاپ، بنیان‌گذار کلیسا قرار دارد. این مکان قرن‌هاست که محل زیارت بوده و نقطه مرجعی برای میلیون‌ها مؤمن است. اما بالداکین تنها یک اثر هنری نیست، بلکه نمادی از قدرت است. نمایانگر قدرت کلیسا، ثروت آن، اقتدار آن است. اما همچنین نمادی از ایمان، از خودگذشتگی، از امید است. به مجسمه‌های فرشتگان نگاه کنید که به نظر می‌رسد در اطراف ستون‌ها پرواز می‌کنند. به زمزمه دعاها گوش دهید، صدای قدم‌ها، بوی بخور. شما در مکانی ویژه هستید، مکانی که با قلب سخن می‌گوید. یک توصیه: سعی کنید این مکان را تصور کنید که تنها با شمع‌ها روشن شده است، بدون برق. باید نمایشی حتی جذاب‌تر، مرموزتر، تقریباً جادویی بوده باشد. "و حالا آماده شویم برای یک شگفتی دیگر. به سمت پشت محراب اصلی برویم و دور بزنیم: یک تخت دیگر، حتی قدیمی‌تر، در انتظار ماست."

کرسی سن پیترو: تختی هزار ساله

کرسی سن پیترو: تختی هزار ساله

اینجا در مقابل کرسی سن پیترو هستیم، یکی دیگر از گنجینه‌های پنهان کلیسا. از ظاهر آن فریب نخورید: این صندلی چوبی که در یک ساختار برنزی طلایی محصور شده است، بسیار بیشتر از یک شیء ساده دکوراسیونی است. افسانه می‌گوید که این صندلی متعلق به خود سن پیترو، اولین پاپ، بوده است، کسی که کلیدهای پادشاهی آسمان‌ها را از خود عیسی دریافت کرد. در واقع، مطالعات نشان می‌دهند که این صندلی کمی جدیدتر است: به قرن نهم میلادی برمی‌گردد و هدیه‌ای است که توسط کارل کچل، یکی از امپراتوران امپراتوری مقدس روم، به پاپ داده شده است. اما این چیزی از ارزش نمادین آن کم نمی‌کند. کرسی نمایانگر اقتدار پاپ، نقش او به عنوان راهنمای کلیسا و جانشین پیترو است. این نمادی از تداوم، سنت و ایمان است. برنینی، بله باز هم او، این ساختار برنزی باشکوه را برای حفاظت و تجلیل از کرسی خلق کرده است. به فرشتگان، ابرها و پرتوهای نور نگاه کنید: تقریباً به نظر می‌رسد که صندلی در حال پرواز است، که به آسمان صعود می‌کند! و بالای کرسی، آن شیشه رنگی را می‌بینید؟ نماد کبوتر روح‌القدس است که کلیسا را روشن و هدایت می‌کند. این تصویری از امید، صلح و عشق است. یک توصیه: سعی کنید پاپ را تصور کنید که بر روی این صندلی نشسته است، در طول مراسم‌های باشکوه. باید تصویری قدرتمند، تأثیرگذار و تقریباً الهی بوده باشد. "حالا، به سمت راهروی مرکزی برگردیم و آماده شویم که به بالا، خیلی بالا نگاه کنیم. چالشی در پیش داریم، اما ارزشش را خواهد داشت."

گنبد: آسمانی نقاشی شده

گنبد: آسمانی نقاشی شده

بشتابید، نگاهتان را بالا ببرید! ما زیر گنبد هستیم، قلب کلیسا، شاهکاری که به عنوان میراث به جهان واگذار کرده‌ام. من آن را طراحی کرده‌ام، با الهام از گنبد برونلسکی در فلورانس، اما با تلاش برای برتری در زیبایی و عظمت. این گنبد آنقدر بلند است که می‌تواند کل پانتئون را با تمام گنبدش در خود جای دهد! و اگر شجاعت و توان دارید، می‌توانید تا بالای آن بالا بروید، با پیمودن ۵۵۱ پله. این کار سختی است، اما منظره از آن بالا بی‌نظیر است. تمام رم را زیر پاهایتان خواهید دید، رودخانه تیبر که میان بام‌ها پیچ و تاب می‌خورد، تپه‌هایی که در افق بالا می‌روند. اما حتی از اینجا هم می‌توانید زیبایی این گنبد را تحسین کنید. به موزاییک‌ها نگاه کنید: به نظر می‌رسند که نقاشی شده‌اند، اما از قطعات کوچک شیشه، سنگ و طلا ساخته شده‌اند. میلیون‌ها قطعه، یکی یکی جاگذاری شده‌اند تا این تصاویر، این صحنه‌ها، این رنگ‌ها را خلق کنند. داستان‌های کتاب مقدس، قدیسان، فرشتگان را به تصویر می‌کشند. مثل نگاه کردن به آسمانی پرستاره است، اما ساخته شده از نور و رنگ. و اگر بیشتر به بالا نگاه کنید، به سمت مرکز گنبد، نوشته‌ای به لاتین خواهید دید: 'TV ES PETRVS ET SVPER HANC PETRAM AEDIFICABO ECCLESIAM MEAM ET TIBI DABO CLAVES REGNI CAELORVM' (تو پطرس هستی، و بر این سنگ کلیسای خود را بنا خواهم کرد، و به تو کلیدهای پادشاهی آسمان‌ها را خواهم داد). این‌ها کلماتی هستند که عیسی به پطرس گفت و اساس کلیسای کاتولیک است. یک توصیه: اگر از ارتفاع می‌ترسید، خیلی به بالا نگاه نکنید! اما اگر احساس می‌کنید می‌توانید، سعی کنید برای لحظه‌ای چشمانتان را ببندید و تصور کنید که بین آسمان و زمین معلق هستید. این تجربه‌ای هیجان‌انگیز و تقریباً عرفانی است. "برای ادامه مسیرمان باید به سمت ورودی کلیسا برگردید و سپس به سمت راهروی جانبی راست بروید. در آنجا آخرین نقطه مهم این مسیر را خواهیم یافت."

مجسمه سنت پیتر: پایی برای بوسیدن

مجسمه سنت پیتر: پایی برای بوسیدن

به آخرین مرحله از مسیر خود در داخل کلیسا رسیده‌ایم، اما نه به پایان جستجوی گنج خود. ما در مقابل مجسمه سنت پیتر ایستاده‌ایم، یک مجسمه برنزی بسیار قدیمی که شاید متعلق به قرن سیزدهم باشد. این مجسمه سنت پیتر را نشان می‌دهد که بر روی تختی نشسته است، با کلیدهای پادشاهی آسمان در یک دست و برکت در دست دیگر. این تصویری از اقتدار، خرد و قدرت است. اما به پای راست او نگاه کنید: فرسوده، صاف و تقریباً شفاف است. می‌دانید چرا؟ زیرا قرن‌هاست که مؤمنانی که از سراسر جهان به اینجا می‌آیند، آن پا را می‌بوسند، لمس می‌کنند و نوازش می‌کنند. این یک حرکت از روی ارادت، احترام و محبت است. این راهی است برای درخواست حفاظت از سنت پیتر، برای احساس نزدیکی بیشتر به او، برای ارتباط با تاریخ کلیسا. اگر می‌خواهید، شما هم می‌توانید این کار را انجام دهید. نترسید، این یک حرکت خرافی نیست. این یک حرکت از روی ایمان، امید و عشق است. این راهی است برای احساس عضویت در یک جامعه، یک خانواده، یک تاریخ هزار ساله. یک توصیه: اگر تصمیم گرفتید پای سنت پیتر را ببوسید، این کار را با احترام و با قلبی صادقانه انجام دهید. و به یاد داشته باشید که بعد از آن دستان خود را بشویید، برای بهداشت! "و اکنون بیرون می‌رویم، به فضای باز برمی‌گردیم و سفر خود را ادامه می‌دهیم! میدان در انتظار ماست، وقتی بیرون رفتید، به سمت ابلیسک در مرکز بروید."

اوبلیسک واتیکان: شاهدی خاموش

اوبلیسک واتیکان: شاهدی خاموش

ما دوباره در میدان سن پیترو هستیم و در مرکز آن، ابلیسک مصری با شکوه و اسرارآمیز ایستاده است. این یک تک‌سنگ از گرانیت قرمز است که بیش از ۲۵ متر ارتفاع دارد، بدون احتساب پایه و صلیب در بالای آن. این ابلیسک بیش از ۲۰۰۰ سال پیش به رم آورده شد، توسط امپراتور کالیگولا که می‌خواست سیرک خود را، مکانی برای بازی‌ها و نمایش‌ها، زیبا کند. این ابلیسک هیچ هیروگلیفی ندارد و کاملاً صاف است. مانند یک کتاب نانوشته، شاهد خاموش بسیاری از رویدادهاست. شاهد شهادت سن پیترو بوده است که طبق سنت، درست در همین نزدیکی به صلیب کشیده شد. شاهد ساخت اولین کلیسا بوده است که به دستور امپراتور کنستانتین ساخته شد. شاهد تاج‌گذاری امپراتورها و پاپ‌ها، جشن‌ها، مراسم، جنگ‌ها و انقلاب‌ها بوده است. و تصور کنید که برای قرن‌ها، این ابلیسک به تنهایی در میان ویرانه‌های سیرک نرون ایستاده بود. سپس، در سال ۱۵۸۶، پاپ سیکستوس پنجم تصمیم گرفت آن را به اینجا، در مرکز میدان منتقل کند. این یک کار فوق‌العاده بود که ماه‌ها کار، صدها کارگر، ده‌ها اسب و یک ماشین مهندسی شده توسط معمار دومنیکو فونتانا را طلب کرد. یک توصیه: سعی کنید تصور کنید که چقدر سخت و خطرناک بود که یک بلوک سنگی به این بزرگی را بدون جرثقیل‌ها و فناوری‌های مدرن جابجا کنید. این یک چالش واقعی بود، یک کار که تاریخ‌ساز شد. حالا، به فواره‌های پایه ابلیسک نزدیک شوید.

فواره‌های دوقلو: یک بازی آبی

فواره‌های دوقلو: یک بازی آبی

در دو طرف ابلیسک، مانند دو نگهبان خاموش، فواره‌های دوقلو قرار دارند. یکی از آنها اثر کارلو مادرنو، معمار که نمای کلیسای جامع را تکمیل کرد، و دیگری اثر برنینی است که امضای خود را به میدان اضافه کرده است. آنها مانند دو خواهر هستند، مشابه اما نه یکسان. آب تازه و کریستالی از آنها فوران می‌کند و بازی‌های نوری و انعکاسی ایجاد می‌کند. در تابستان، اینجا خنک شدن لذت‌بخش است، صدای جریان آب را شنیدن، دیدن کودکانی که بازی می‌کنند و پرندگانی که آب می‌نوشند. اما فواره‌ها فقط زیبا نیستند، بلکه مفید هم هستند. زمانی، آنها برای رفع تشنگی زائران، شستن اسب‌ها و تمیز کردن میدان استفاده می‌شدند. امروزه، آنها نمادی از مهمان‌نوازی، استراحت و زندگی هستند. یک توصیه: اگر سکه‌ای دارید، می‌توانید آن را در فواره بیندازید و آرزویی کنید. این یک سنت است که خوش‌شانسی می‌آورد و به تأمین مالی نگهداری این بناها کمک می‌کند. "حالا، از اینجا به کلیسا نگاه کنید و در سمت چپ، خیابانی را خواهید دید که امتداد دارد، با گذرگاهی پوشیده که به نظر می‌رسد معلق است."

پاسِتو دی بورگو: یک راه فرار

پاسِتّو دی بورگو: یک مسیر فرار

با کلیسا پشت‌سر و به سمت چپ نگاهی به دوردست بیندازید، بالای بام‌ها یک گذرگاه مخفی را خواهید دید، یک ساختار مرتفع که به نظر می‌رسد در فضا معلق است: اینجا پاسِتتو دی بورگو است. این دالان مستحکم، به طول حدود ۸۰۰ متر، واتیکان را به قلعه سانت‌آنژلو متصل می‌کند، یک قلعه با‌شکوه که زمانی مقبره امپراتور هادریان بوده است. پاسِتتو در قرون وسطی ساخته شده است تا به پاپ‌ها اجازه دهد در مواقع خطر، محاصره یا شورش فرار کنند. این مکان پر رمز و راز، جذاب و سرشار از تاریخ است. تصور کنید پاپ‌هایی که در طول این گذرگاه می‌دوند، در حالیکه دشمنان در تعقیب آنها هستند، در حالی که زیر پای آن‌ها شهر در حال سوختن است. تصور کنید سربازانی که از دیوارها دفاع می‌کنند، زندانیانی که در سلول‌ها اسیرند و گنجینه‌های مخفی در زیرزمین‌ها. امروزه پاسِتتو فقط در مواقع خاص برای عموم باز است. اما اگر خوش شانس باشید، ممکن است فرصت بازدید از آن را پیدا کنید، این راه مخفی را پیمایید و احساس کنید بخشی از تاریخ هستید. یک پیشنهاد: اگر قلعه سانت‌آنژلو را بازدید می‌کنید، اطلاعاتی درباره پاسِتتو بگیرید. ممکن است از زمان‌های بازگشایی فوق‌العاده، تورهای راهنما یا رویدادهای ویژه مطلع شوید.

نتیجه‌گیری

نتیجه‌گیری

شکار گنج ما در اینجا به پایان می‌رسد، اما گنج‌های سن پیترو و رم بی‌پایان هستند. امیدوارم که شما را کمی عاشق این مکان جادویی کرده باشم، جایی که هنر، تاریخ و ایمان در یک تجربه فوق‌العاده و یگانه به هم می‌پیوندند. به یاد داشته باشید: زیبایی در همه جا هست، فقط باید با چشم و دل آن را جستجو کرد. خداحافظ، دوستان کوچک و بزرگ، و امیدوارم زندگی‌تان همیشه پر از کشف‌ها و شگفتی‌ها باشد!